Si e shërova unë t'kallunit e të prostatës (prostatitis)
Lat. Epilobium parviflorum
Kroatisht, Vrbovica, Anglisht, Broad-leaved Willowherb - Mountain Willow-Herb, Gjermanisht, Berg-Weidenröschen, Frengjisht, Epilobe des montagnes, dhe Italisht Garofanino di montagna. Por askund nuk e gjeta termin shqip. Prandaj do ta përdor terminin Vrbovica, fjalë kroate që unë e kam ma afër. Besoj se s'do t'më keqkuptoni.
Këtu do t'bahet fjalë për bimën që shëron prostaten, veshkët, mshikzën dhe t'gjithë traktin urinar. Si bimë shumë e popullarizueme në botë, ju mund t'gjeni materjal të bollshëm në internet në të gjitha gjuhet kryesore të botës. Unë për Forumin e Mirditës zgjodha nji fragment prej librit:
Gjermanesha e lindun me 27 shtator 1927 në Zhatec, Çeki. Si t'gjitha familjet tjera gjermane e shpërngulun familjarisht me dhunë prej komunistve çekë e ardhun me jetue n'Austri. Ajo asht përsoni i parë që me botimin e librit: „SHËNDETI PREJ BARNATORËS SË ZOTIT“ i tregon botës për vlerën shëruese të vrbovices dhe jehona e asaj bime shpejt e shpejt i kalon kufijtë europianë tuj shërue me miliona njerzë n'të gjithë globin. Tash për tash, vrbovica asht ilaçi ma i mirë për shërimin e prostatës, veshkëve, mshikizës dhe traktit urinor.
Si e shërova unë t'kallunit e të prostatës (prostatitis)
Shumë vite ma parë, unë vet e kam pas t'kallunit e prostatës, Prostatitis. Kte e pata fitue mbasi dy vera rresht pothuajse çdo ditë isha la n'det me brekushe pak ma t'gjata #moderne# dhe me nga dy e tri orë kisha ndejtë i lagtë.
Mjekja familjare përmes ultrazanit ma pat konstatue diagnozën. Por as ajo, as urologët e spitaleve shtetnore, as urologët e spitaleve private nuk mujtën me m'shërue, as me prralla e as me antibiotikët e tyne.
Mbasi deri atëherë s'kisha qenë smuet kurrë. Kurrë s'kisha qenë tek mjeku prandaj edhe s'merrsha erë për kah barnat e smundjet e ndryshme. Kur e pash se s'ka shpëtim prej mjekve e antibiotikëve mendja m'pat shkue tek nana ime. Tek barishtat e saja me t'cilat na mjekonte ne. Tek mjeksia popullore.
Pata fillu me ble libra të ndryshëm dhe mej lexue. Tek Libri i autorit boshnjak Sadik Sadikovič e gjeta diagnozën. Tek libri i Marija Treben e gjeta ilaçin, çajin vrbovica. Tek frati slloven, Simon Ashiç lexova edhe për pasojat e vrbovicës dhe kur u informova mirë e mirë fillova me e pi at çaj.
Por jo ashtu si porosiste Marija Treben e si porosisin edhe mjekët:
Nji lugë t'vogël t'çajit me verbovica me e përvlue në 2,5 dcl. Uji.
Unë tuj qenë krejtsisht i shnoshë, tuj pas lukthin edhe veshkët krejtsisht të shndosha, bana kët pregatitje:
Në nji xhezve dy dcl. I çes dy lugë gjelle t'mbushuna përplot me çaj dhe si t'merr valë uji e heç xhezvën prej zjarmit dhe e mbuloj me noj tabull t'filxhanave dhe ashtu i la rrafsh 15 minuta mandej e kulloj dhe e pij çajin pa kurrfar ambëlsimi.
Çaj kishte nji shije të randë e shumë t'keqe, por vetëm mbas dy-tri ditësh pata fillue me e ndi veten shumë ma mirë. Mbas pesë ditësh nuk e pija ma, por çajin e kisha gjithmonë n'shpi dhe e pija simbas nevojës.
N'fillim t'verës e deri n'mbarim t'saj pothuajse kam mbajtë dietë me mollatarë. Mollatarët i blejsha prej katundarve dhe çdo mëngjes i hajsha nga dy. Mandej merrsha katër të tjerë i ziesha ei bajsha supë. Supës prap i futsha koncentrat t'mollatarëve për me e trashë langun dhe ate pothuajse e pijsha tan ditën tuj hanger aty këtu vetëm noj kokërr kërrtollë t'zime. Në mbramje gjithmonë hajsha noj copë t'mirë mishi t'zgarës.
N'fund t'verës kam pas humbun mjaft n'peshë. Këte e kishin vërejtë t'gjithë t'afërmit e mij që s'mkishin pa gjat gjithë sezonës.
Shkoj tek mjekja familjare dhe mbasi m'shikjon me ultra za fillon me ba kryq e me u çuditë: „Ti s'paske ma as gjurmë të prostatitisit“ m'thotë ajo e habitun.
Dhe për krejtsisht në fund:
Vrbovica sot për sot asht ilaçi ma i mirë për shërimin e prostatës n'gjithë botën. Unë e marr me mend se mirditorët që jetojnë n'Mirditë tuj pas at natyrë me bukuri prrallore e at ajr krejtsisht të pastër sigurisht nuk kanë probleme me prostatën, por po tu paraqitet noj herë ndo kujtë ky problem atëherë shërimin e shpejtë e t'sigurtë do ta gjani tek vrbovica. Ua rekomandoj këte me bindje të plotë e tuj u bazue në përvojën time përsonale.
Mbani n'mend,
Vrbovicën duhet me e pi vetëm dy herë n'ditë në raste t'jashtzakonshme edhe tri herë, por jo gjatë sepse hyn n'radhën e antibiotkve ma t'fortë. Vetëm mbas nji ose dy orëve, i smueri menjiherë e ndinë lehtsimin.
Përdorimi tepërt (ma shumë se dy herë n'ditë) i vrbovicës damton lukthin dhe i shkatrron zorrët
Lat. Epilobium parviflorum
Kroatisht, Vrbovica, Anglisht, Broad-leaved Willowherb - Mountain Willow-Herb, Gjermanisht, Berg-Weidenröschen, Frengjisht, Epilobe des montagnes, dhe Italisht Garofanino di montagna. Por askund nuk e gjeta termin shqip. Prandaj do ta përdor terminin Vrbovica, fjalë kroate që unë e kam ma afër. Besoj se s'do t'më keqkuptoni.
Këtu do t'bahet fjalë për bimën që shëron prostaten, veshkët, mshikzën dhe t'gjithë traktin urinar. Si bimë shumë e popullarizueme në botë, ju mund t'gjeni materjal të bollshëm në internet në të gjitha gjuhet kryesore të botës. Unë për Forumin e Mirditës zgjodha nji fragment prej librit:
Gjermanesha e lindun me 27 shtator 1927 në Zhatec, Çeki. Si t'gjitha familjet tjera gjermane e shpërngulun familjarisht me dhunë prej komunistve çekë e ardhun me jetue n'Austri. Ajo asht përsoni i parë që me botimin e librit: „SHËNDETI PREJ BARNATORËS SË ZOTIT“ i tregon botës për vlerën shëruese të vrbovices dhe jehona e asaj bime shpejt e shpejt i kalon kufijtë europianë tuj shërue me miliona njerzë n'të gjithë globin. Tash për tash, vrbovica asht ilaçi ma i mirë për shërimin e prostatës, veshkëve, mshikizës dhe traktit urinor.
Si e shërova unë t'kallunit e të prostatës (prostatitis)
Shumë vite ma parë, unë vet e kam pas t'kallunit e prostatës, Prostatitis. Kte e pata fitue mbasi dy vera rresht pothuajse çdo ditë isha la n'det me brekushe pak ma t'gjata #moderne# dhe me nga dy e tri orë kisha ndejtë i lagtë.
Mjekja familjare përmes ultrazanit ma pat konstatue diagnozën. Por as ajo, as urologët e spitaleve shtetnore, as urologët e spitaleve private nuk mujtën me m'shërue, as me prralla e as me antibiotikët e tyne.
Mbasi deri atëherë s'kisha qenë smuet kurrë. Kurrë s'kisha qenë tek mjeku prandaj edhe s'merrsha erë për kah barnat e smundjet e ndryshme. Kur e pash se s'ka shpëtim prej mjekve e antibiotikëve mendja m'pat shkue tek nana ime. Tek barishtat e saja me t'cilat na mjekonte ne. Tek mjeksia popullore.
Pata fillu me ble libra të ndryshëm dhe mej lexue. Tek Libri i autorit boshnjak Sadik Sadikovič e gjeta diagnozën. Tek libri i Marija Treben e gjeta ilaçin, çajin vrbovica. Tek frati slloven, Simon Ashiç lexova edhe për pasojat e vrbovicës dhe kur u informova mirë e mirë fillova me e pi at çaj.
Por jo ashtu si porosiste Marija Treben e si porosisin edhe mjekët:
Nji lugë t'vogël t'çajit me verbovica me e përvlue në 2,5 dcl. Uji.
Unë tuj qenë krejtsisht i shnoshë, tuj pas lukthin edhe veshkët krejtsisht të shndosha, bana kët pregatitje:
Në nji xhezve dy dcl. I çes dy lugë gjelle t'mbushuna përplot me çaj dhe si t'merr valë uji e heç xhezvën prej zjarmit dhe e mbuloj me noj tabull t'filxhanave dhe ashtu i la rrafsh 15 minuta mandej e kulloj dhe e pij çajin pa kurrfar ambëlsimi.
Çaj kishte nji shije të randë e shumë t'keqe, por vetëm mbas dy-tri ditësh pata fillue me e ndi veten shumë ma mirë. Mbas pesë ditësh nuk e pija ma, por çajin e kisha gjithmonë n'shpi dhe e pija simbas nevojës.
N'fillim t'verës e deri n'mbarim t'saj pothuajse kam mbajtë dietë me mollatarë. Mollatarët i blejsha prej katundarve dhe çdo mëngjes i hajsha nga dy. Mandej merrsha katër të tjerë i ziesha ei bajsha supë. Supës prap i futsha koncentrat t'mollatarëve për me e trashë langun dhe ate pothuajse e pijsha tan ditën tuj hanger aty këtu vetëm noj kokërr kërrtollë t'zime. Në mbramje gjithmonë hajsha noj copë t'mirë mishi t'zgarës.
N'fund t'verës kam pas humbun mjaft n'peshë. Këte e kishin vërejtë t'gjithë t'afërmit e mij që s'mkishin pa gjat gjithë sezonës.
Shkoj tek mjekja familjare dhe mbasi m'shikjon me ultra za fillon me ba kryq e me u çuditë: „Ti s'paske ma as gjurmë të prostatitisit“ m'thotë ajo e habitun.
Dhe për krejtsisht në fund:
Vrbovica sot për sot asht ilaçi ma i mirë për shërimin e prostatës n'gjithë botën. Unë e marr me mend se mirditorët që jetojnë n'Mirditë tuj pas at natyrë me bukuri prrallore e at ajr krejtsisht të pastër sigurisht nuk kanë probleme me prostatën, por po tu paraqitet noj herë ndo kujtë ky problem atëherë shërimin e shpejtë e t'sigurtë do ta gjani tek vrbovica. Ua rekomandoj këte me bindje të plotë e tuj u bazue në përvojën time përsonale.
Mbani n'mend,
Vrbovicën duhet me e pi vetëm dy herë n'ditë në raste t'jashtzakonshme edhe tri herë, por jo gjatë sepse hyn n'radhën e antibiotkve ma t'fortë. Vetëm mbas nji ose dy orëve, i smueri menjiherë e ndinë lehtsimin.
Përdorimi tepërt (ma shumë se dy herë n'ditë) i vrbovicës damton lukthin dhe i shkatrron zorrët
